Her cümlenize katılıyorum. Benimle aynı fikirde olanları görmek çok güzel :)

Umarım seneler sonra Ölüm Oyunu da taklit çıkmaz. :D Yıkılırım artık. :)

Zaten belli bir üne ve okuyucu kitlesine kavuşmuş bir seriden bahsediyoruz burada. Bence de kaybetmezdi , kaybetse bile popülerliğini veya satış rakamlarını etkileyecek kadar bir düşüş olmazdı. Sana katılıyorum. :)

Umarım beğenirsin ^_^

Tam da Açlık Oyunları'nın hayranından beklenebilecek bir tepki verdiğinizi söyleyerek başlamak istiyorum yorumuma. Evet, ben de Açlık Oyunları kitabını ilk okuduğumda hayranı olup uzun süre etkisinden çıkamamıştım ve Ölüm Oyunu'na okumaya başlarken bile halen Açlık Oyunları kitabının ve serisinin hayranıydım. Ölüm Oyunu kitabınızı okudunuz mu bilmiyorum ama yorumunuza bakarak söylebilirim ki okumamışsınız. 
Eğer Suzanne Collins Ölüm Oyunu kitabından etkilendiği önsözde belirtseydi sizce bu başarıyı alabilir miydi? Tamam, etkinlendiği Yunan mitolojisinde sizin bahsettiğiniz olay olsa bile iki yazarın, birbirleri hiç tanımayan iki yazarın birbirine bu kadar benzeyen bir kurguyu ortaya koymaları sizce de biraz garip değil mi? Hadi tamam sizin yorumunuza dayanarak bu durumun çok da anormal olmadığını düşünürsek. İki kitabın da kilit noktalarının bir çoğunun birbirine benzemesine ne demeli? Ve hayranı olduğunuz veya olmadığınız bir yazarın veya herhangi bir şahsiyetin ''Ben ondan etkilenmedim.'' sözüne dayanarak -ki bunun doğruluğunu siz bile bilmiyorsunuz- böyle bir tepki verilmesi ne yalan söyleyeyim bana çok komik geldi. Son olarak ise her distopya farklı farklı yönden birbirlerine benzer ama biz hiçbir yerde Uyumsuz, Açlık Oyunları'nın kopyası demedik -en azıdan ben şimdiye kadar görmedim.- Ya da Labirent'i ele alırsak iki seriye de benziyor bunu inkar edemem ama yine de Ölüm Oyunu ve Açlık Oyunları gibi aralarında savaş yok. Eh, diğer seriler birbirlerine benzerken ve bu durum hakkında o kadar da fazla yorum yapılmazken Ölüm Oyunu ve Açlık Oyunları'nın neden bu kadar olay olduğunu bana açıklayın o zaman. Sadece bir yazarın önsözünü bana bahsederek savunmaya kalkmayın. Bana 'dahice bir kanıt getirin'demeden önce de kendi kanıtınıza bakmanızı öneriyorum.  Ve en son olarak bu BENİM blogum, BENİM yorumum, BENİM fikrim özgürce ifade ederim, istediğim gibi de yorum yaparım. Umarım aktarmak istediklerimi aktarabilmişimdir.

Aktarmak istediklerinizi aktardınız tabii ki.Sizin blogunuz sizin fikriniz.Buna sonsuz saygım var.Ama siz burada bunu insanlarla paylaştınız ve bende bir insan olarak fikrimi söylüyorum.Bunda herhangi bir sakınca var mı?
"Ben ondan etkilenmedim." sözünün doğruluğunu evet bilmiyorum,ama sizde bunun doğruluğunu bilmeden bir yazar hakkında burada insanların gözünü boyamanız çok yanlış.Ben doğruluğundan emin değilim,belki de gerçekten taklit yapmıştır.Ama siz bunun doğruluğunu biliyor musunuz?Bilmiyorsanız,benimde bilmiyor olmam oldukça normal bir durum.
Ölüm Oyunu'nu evet okumadım ama almayı uzun zamandır istiyorum ve bu hafta içerisinde alacağım.Ve alır almaz da okuyup düşüncelerimin değişip değişmediğini göreceğim.
Ha,evet şu konuda haklısınız ki elle tutulur kesin bir kanıtım yok.Ama bu sizin de elinizde kesin bir kanıt olmamasını gösterir.
Şuan yaptığınız şey,elinizde 'taklitçilik' yaptığına dair bir kanıt olmadan yazarı böyle bir şey ile suçlamak.
Ve bakın,belki de kitabı okumuştur.Belki de gerçekten ondan esinlenmiştir.Ama Ölüm Oyunu'nda belli bir sembol var mı?,sonuçta yazar Capitol'ü,Panem'i,Alaycı Kuş Sembolünü,Karakterleri,kendi kafasından hayal etmiş.
Belki de şöyle düşünelim.İki yazarda Yunan Mitolojilerinden yararlanmışsa.İkisi de bu konu üzerine yoğunlaşmış da Canavar Minator'dan örnek almışsa?
Elinizde kesin olmayan bir şey yüzünden bir yazarı burada insanlara kötü göstermeniz çok yanlış bir davranış.SİZİN blogunuz,SİZİN yorumunuz,SİZİN fikriniz.Ama bir yazarı 'taklitçilikle' suçlamak,işte bu çok kötü bir davranış.

Bu yorum yazar tarafından silindi.

Ölüm Oyunu ile tanışmadan önce Açlık Oyunları'nın hayranı olmuştum ben de, evet. Ancak size şunu söyleyeceğim, Ölüm Oyunu'nun 2000'de yayınlanmaya başlayan mangası var. Türkçe'sini internetten de bulabilirsiniz. Ve eğer mangayı okursanız, yapacağınız ilk şey benim gibi Suzanne Collins'e küfretmek olacaktır. Manga'da bu oyun, tıpkı Açlık Oyunları'ndaki gibi 'reality TV show' olarak yapılıyor, herkes bunu izliyor, ibret alınsın diye. Aileler aynı şekilde perişan oluyor. Büyük Doğu Asya Cumhuriyeti'nin halkta kurduğu baskı, Panem'in mıntıkalara uyguladığı gibi, hatta daha vahşi ve daha diktatörvari. Suzanne Collins'in yaptığı iki şey var:

1- Sorgulamamaya alıştırılmış gençlerin anlaması için kurulan sembollerin azaltılması ve kitabın alegorik özelliğinin silinmesi (Yazarımız da belirtmiş, alegorik bir yapıda; buradakiler sadece birbirlerini öldüren liseliler değil. Açlık Oyunları'nda, çatışmalar belli, arkalarında bir şey yatmıyor.)

2- Günümüz gencinin (ben dahil, 16 yaşında biri olarak) ortak olarak sevdiği tüm noktaları kitaba eklemek. Bir çeşit Amerikan versiyonu piyasaya sürmek, çünkü küreselleşmeden dolayı gençler Amerika özentisi oluyor. Bu basamakta popüler kültür nesneleri de yerleştiriliyor. (Eski dosta mı aşık olsam, bana aşık yeni çocuğa mı? Bir de aşk üçgeni kuralım. Kapitalizm de ekleyelim. Çünkü sinirimizi bozuyor, gençler olarak hak ve hürriyetlerimizin bilincindeyiz. Öksüz veya yetim diyecektim ama bu Ölüm Oyunu'nda da var, Harry Potter'da da, Yüzüklerin Efendisi'nde de; ama yine de üzülüyoruz biz böyle insanlara; ilgimizi çekiyor. Bizden daha şanslı Capitol'deki insanlara gıcık oluyoruz ama bir yandan da onlar gibi salak olmadığımıza (!) şükrediyoruz. Bir şehirli olarak, köylülerin sıradan yaşamları ilgimizi çekiyor doğrusu. Katniss avcılık felan yapıyor, ilginç.Hah hah, az kalsın unutuyordum, ek olarak böyle hikayeler çook uzak gelecekte, Dünya'nın ölmesine ramak kalmış, küçücük bir yerde yaşam olan bir memlekette geçmeli. Bayılıyoruz, tadından yenmiyor. Alıyoruz kitapları.)

Ama Ölüm Oyunu öyle mi? Uzak diyarlardan Japonun teki bir kitap yazacak da; içindeki metaforları anlayacağız da; aşksız, yok olmaya yüz tutmuş dünyasız, geleceksiz bir halde sıkılmadan okuyacağız da... Olmuyor öyle.

Ölüm Oyunu kitabı + Mangası + Amerikanvari pöpüler kültür imgeleri = Açlık Oyunları

Hop, çok sivri olduysa özür.

Şöyle diyebilirsiniz; Battle Royale veyahut Ölüm Oyunu için; 'Otomatik Portakal'a ve 'Sineklerin Tanrısı'na benziyor diye yazıyor yabancı kaynaklarda. Hayır efendim, orada sadece bu kitaplardaki insanın içindeki 'ben'cilik vs vs psikoloji'leri benzetiliyor derim ben de.

Ayriyetten, böyle güzel bir eseri ülkemize katan en sevdiğim yayınlardan Pegasus'a da teşekkür etmeden geçemeyeceğim.

Farkında mısınız bilmiyorum fakat Stephen King gibi bir yazar bu romana yorum yapmış. Bu kitabın bilinmemesi, insanların önyargılarından kaynaklı. "Bi Çinli kitap yazmış, o ne biçim isim, bunlar kitap yazmayı mı bilir?" Evet, her gördüğü çekiği Çinli sanan bir milletiz. Ki bu çok eski bir kitap. Çıktığı yıllardada çok satanlar listesinin başında yer aldı. 10 dilde çevrildi, filme uyarlandı, mangası ve animesi çıktı. Elbet ki Suzanne Collins kurgu alıntısı yapmış olabilir.
Bunun daima farkında olan ben Açlık Oyunları'nı hiç sevemedim. Labirent serisine laf söyleyenler olmuş fakat James Dashner zaten bu serinin Açlık Oyunları serisinin kardeş kitabı olduğunu söylemişti. Yani Açlık Oyunları'dan esinlendiğini dile getirdi. Ki çok fazla bir benzerliği yoktu bana göre. Hatta Labirent serisi daha iyiydi. Tabi bu benim şahsi fikrim.
Kitabı adam akıllı, ön yargısı olmadan okuyan biri doğruları görecektir zaten.